Chorobotwórczość. L. donovani i L. infantum
Chorobotwórczość. L. donovani i L. infantum wywołuje leiszmaniozę narządową (leishmaniosis visceralis) Starego Świata, natomiast L. chagasi – Nowego Świata, określaną często jako choroba kala-azar (choroba czarna), dotyczy w 60% chorych między 10 a 20 rż. Okres wylęgania trwa od 10 dni do 2 lat, najczęściej 4- 10 mies. Choroba rozpoczyna się bólami głowy, napadami podwyższonej do 40°C temperatury ciała – z dwukrotnym wzrostem w ciągu doby – z dreszczami, powiększeniem śledziony i wątroby oraz ciemnym zabarwieniem skóry u części chorych pojawia się osutka grudkowa uogólniona lub ograniczająca się do skóry twarzy i szyi. Później występują zmiany w jelicie, najczęściej owrzodzenie jelita grubego, do którego dołączają się wymioty, bóle brzucha i biegunka. Obserwuje się niedokrwistość z leukopenią (zanik szpiku kostnego u 85% chorych) oraz limfocytozę względną. W podstawowym badaniu morfologicznym krwi rozpoznaje się leukope- nię (u 85%), trombocytopenię (u 75%) i niedokrwistość (u 75%) szybkość opadania krwinek przyspieszona (OB znacznie podwyższone). W niektórych przypadkach początek choroby może przebiegać bez podwyższonej temperatury ciała, u większości chorych jednak obserwuje się powiększenie śledziony i wątroby (u 95-99%) oraz postępujące wyniszczenie. W późnym okresie choroby pasożyty wykrywa się niemal we wszystkich narządach wewnętrznych (m.in. śledzionie, wątrobie, trzustce, płucach, nerkach, nadnerczach, jądrach, migdałkach, węzłach chłonnych) i w skórze (ryc. 3.24) powraca podwyższona temperatura.
