W starożytnym Rzymie ze względu na to że prowadzono wiele wojen potrzebni byli chirurdzy, którzy praktykę zdobywali przy leczeniu ran gladiatorów.27 Każdy legion miał swój zespół chirurgiczny, który był wyspecjalizowany w leczeniu ran i urazów jakich doznawali podczas walk. Swoje narzędzia sterylizowali w specjalnie do tego przygotowanych paleniskach, a rzymscy lekarze znali już wtedy środki do znieczulania rannych. Najbardziej rozpowszechnionymi i zalecanymi były lulek czarny i mak opiumowy.Chirurdzy musieli mieć też do pomocy silnych asystentów, którzy w razie czego przytrzymywali chorego. Wiele z narzędzi którymi posługiwali się starożytni lekarze oczywiście po dostosowaniu do obecnych wymogów stosuje się nadal na współczesnych salach operacyjnych, są to między innymi: skalpele, cewniki, sondy oraz szczypce. Dobrze rozwinięta była w starożytnym Rzymie również stomatologia przy usuwaniu zębów jeżeli nie było konieczności nie posługiwano się żadnymi narzędziami chociaż w trudniejszych przypadkach używano kleszczy.
